"ქვეყანა არ გამოცხადდა პროტესტზე": როგორ გადაწყვიტა წარმატებულმა მეწარმემ სანკტ-პეტერბურგიდან აშშ-ში გადასვლა

სულთან ალბაკოვის ცხოვრებაში თითქოს ყველაფერი შეუფერხებლად მიდიოდა: წარმატებული ბიზნესი, ცოლი და სამი შვილი. შესაძლოა, პეტერბურგში მშვიდად განაგრძო ცხოვრება, მაგრამ რაღაც მომენტში უცებ უფრო და უფრო მეტი ყურადღების მიქცევა დაიწყო, რაც მის გარშემო ხდებოდა.

ფოტო სულთან ალბაკოვის პირადი არქივიდან

სულთანის თქმით, 1990-იანი წლების ბავშვობაში ის არ იყო მიჩვეული სახელმწიფოსგან დახმარების მოლოდინს და მხოლოდ საკუთარ თავს ეყრდნობოდა. და მან წარმატებას მიაღწია - ააშენა ბიზნესი, ბავშვები ერთმანეთის მიყოლებით დაიბადნენ. დიახ, მან დაინახა, რომ რუსეთში განათლება, ჯანდაცვა, საცხოვრებელი და კომუნალური მომსახურება კოჭლობდა, მაგრამ ამას დიდ მნიშვნელობას არ ანიჭებდა. გასაგებია, რომ ყველაფერში კორუფციაა დამნაშავე, მაგრამ რა შეიძლება გაკეთდეს?

ბოლო წვეთი იყო ნავალნის მკვლელობის მცდელობა

პირველად მან სერიოზულად იფიქრა, რომ ქვეყანა არასწორი მიმართულებით წავიდა, 2012 წელს იყო, როდესაც არჩევნები აშკარად გაყალბდა და საპროტესტო აქციები სასტიკად ჩაახშეს.

„იმ დღეებში საპროტესტო აქციების ჩახშობა ყველგან არ ხდებოდა და, გულწრფელად რომ ვთქვათ, ველური ჩანდა.- ამბობს სულთანი. - აქციებში ჯერ არ ვმონაწილეობდი, მაგრამ მახსოვს, რომ ძალიან გამაბრაზა. შემდეგ კი მოხდა ყირიმის ანექსია, რამაც აუცილებლად უარყოფითი ემოციები გამოიწვია, რადგან მივხვდი, რომ ეს ქვეყნისთვის კარგად არ დამთავრდებოდა. 2015 წელს ბორის ნემცოვი ურცხვად მოკლეს. შემდეგ დავიწყე ალექსეი ნავალნის გუნდის გამოძიებების ყურება დიმიტრი მედვედევისა და ვლადიმერ პუტინის მიმართ. ამ ფილმებმაც დიდი გავლენა მოახდინა ჩემზე. მაგრამ მთავარი გამომწვევი იყო ნავალნის მკვლელობის სრულიად თავხედური მცდელობა. ამის შემდეგ, როდესაც ის უკვე დაბრუნდა რუსეთში, თავში რაღაც ამიტყდა. მივხვდი, რომ თუ ოდესმე დამჭირდებოდა ჩემი პოლიტიკური ნების გამოვლენა, ეს იქნებოდა ახლა. დროა!

ფოტო სულთან ალბაკოვის პირადი არქივიდან

ასე წავიდა სულთანი თავის პირველ მიტინგზე ცხოვრებაში. ამას მოჰყვა სხვა პროტესტი, მაგრამ შემდეგ ხელისუფლებამ მოახერხა რუსეთში საპროტესტო მოძრაობის ჩახშობა. ხელისუფლების რეპრესიების ფონზე ქვეყანაში პოლიტიკური აქტივობის დონე საგრძნობლად შემცირდა. შრომამ ისევ გამიტაცა და ცხოვრება ჩვეულ რეჟიმში წარიმართა. და მერე მოვიდა ომი.

24 საათი გაუხურებელ პედი ვაგონში საკვებისა და წყლის გარეშე

"როცა რუსეთი უკრაინას თავს დაესხა, საერთოდ არ მიფიქრია შედეგებზე და საერთოდ, არც მიფიქრია იმაზე, რომ ალბათ ჩვენი აქციების ჩახშობას შეეცდებოდნენ. მე უბრალოდ გამოვედი ქუჩაში ომის წინააღმდეგ. იმ დილით ისეთი აღშფოთებული ვიყავი, რომ რატომღაც მომეჩვენა, რომ ახლა მთელი ქვეყანა უნდა ადგეს და ეთქვა, რომ ჩვენ არ ვეთანხმებით. მართალი გითხრათ, მეგონა, აქციაზე ბევრი ხალხი იქნებოდა. მაგრამ ქვეყანა უბრალოდ არ გამოცხადდა პროტესტზე. ხალხი ამჯობინებდა მობრუნებას, ეჩვენებინა, რომ ყველაფერი კარგად იყო და თავის საქმეზე წასულიყვნენ. შემდეგ კითხვები დავუსვი ჩემს მეგობრებს, რომლებთანაც წლების განმავლობაში ვურთიერთობდი, ისინი უბრალოდ გვერდი აუარეს და თქვეს, რომ არ აინტერესებდათ პოლიტიკა.“, აღშფოთებულია სულთანი.

2022 წლის თებერვლის საპროტესტო აქციებზე მან დაინახა, რა ემართებათ ადამიანებს, რომლებიც ეწინააღმდეგებიან ხელისუფლებას. როგორც კი ვინმე ცდილობდა ნიშნის აწევას ან გამოსვლას, მაშინვე ხელბორკილები დაადეს. მოგვიანებით, დაკავებულებმა სოციალურ ქსელებში განაცხადეს, რომ მათი გადაყვანა შეიძლება მთელი დღის განმავლობაში ან კიდევ უფრო მეტ ხანს გახურებულ პედი ვაგონებში წყლის, საკვებისა და ტუალეტის გარეშე.

"შემდეგ დავიწყე ფიქრი: თუ შემდეგ ჯერზე დამიჭერენ, როგორ იმოქმედებს ეს ჩემს ცხოვრებაზე მომავალში? მე ვარ მეწარმე და მივხვდი, რომ ეს არ დამთავრდებოდა კარგად ჩემი ბიზნესისთვის. ამიტომ ვცდილობდი ამერიდებინა პირდაპირი კონფლიქტები უშიშროების ძალებთან. საქმეებში არ ჩავარდა. ასე გაგრძელდა რამდენიმე დღე, მაშინ როცა პროტესტი ჯერ კიდევ იყო შესაძლებელი. მაგრამ მათ საკმაოდ სწრაფად დაიწყეს ყველას ჩალაგება“, იხსენებს სულთანი.

On სათაური: როგორ შევამციროთ აშშ-ში პოლიტიკური თავშესაფრის მოლოდინის დრო: რჩევა საიმიგრაციო ადვოკატისგან

შემდეგ დაიწყო ადამიანების დაპატიმრება უბრალოდ საუბრის, ხატვის ან სოციალურ ქსელებში გამოქვეყნების გამო. სულთანი არ იყო მზად გაჩუმებისთვის, მაგრამ არც ციხეში ჯდომა სურდა. სწორედ მაშინ იფიქრა პირველად ემიგრაციაზე. როცა ირგვლივ მიმოიხედა და მიხვდა, რომ ხალხი არ იბრძოდა, საბოლოოდ მიხვდა: მისი და მისი ოჯახის მომავალი რუსეთში არ იყო.

გრძელი გზა: კუბა - მექსიკა - აშშ

არჩევანი დაეცა აშშ-ს, რადგან სულთანს მიაჩნდა, რომ ეს იყო ყველაზე დემოკრატიული ქვეყანა მსოფლიოში, სადაც ადამიანის უფლებები კანონით იყო დაცული.

«მერე ვიფიქრე: თუ სამშობლოს დავტოვებთ, მაშინ გავიქცეთ ქვეყანაში, სადაც ჩვენს უფლებებს აუცილებლად იცავენ!“ განმარტავს ის.

"ჯერ კუბაში ჩავფრინდით, ერთი საღამო იქ გავატარეთ და მეორე დილით მეხიკოში გავფრინდით. ჩასვლისთანავე დავრეგისტრირდით ელექტრონულ რიგში შტატებთან საზღვრის გადასაკვეთად. იმ დროს ლოდინის პერიოდი დაახლოებით 60 დღე იყო. მაგრამ ჯამში ჩვენ მივიღეთ თითქმის 100. ეს, შეიძლება ითქვას, იყო 100 დღე შესვენების. ბევრი ვიარეთ, ბავშვები ონლაინ სწავლობდნენ, მე და ჩემი მეუღლე ინგლისურს და საგზაო მოძრაობის წესებს აშშ-ში ვსწავლობდით. საზღვრის გადაკვეთამდე სამი დღით ადრე ტიხუანაში ჩავედით. ჩამოსვლისთანავე აეროპორტში ჩვენი საბუთები შემოწმდა. დაახლოებით 10 წუთი დასჭირდა.ყველაფერმა მშვიდად ჩაიარა, სამი დღე იქ ვიცხოვრეთ. თავად გადასვლა დილის 5 საათზე იყო დაგეგმილი. ამიტომ, სამისთვის უკვე მივედით საზღვარზე.".

ფოტო სულთან ალბაკოვის პირადი არქივიდან

მე და ჩემი მეუღლე დავშორდით

მექსიკის საზღვარზე ყველა მიგრანტი იყოფა ორ ხაზად - ოჯახები ცალკე და მარტოხელა მამაკაცები ცალკე. მათ უფრო ფრთხილად ამოწმებენ. ეს მოხდა სულთანთან - რადგან მისი უფროსი ვაჟი უკვე 20 წლის იყო, ის გაგზავნეს ცალკე ხაზზე და სულთანი წავიდა მასთან - ისე, რომ ბავშვი, თუნდაც ზრდასრული, მარტო არ დაეტოვებინა.

"ცოლი და ორი უმცროსი შვილი ოჯახში წავიდნენ. იქ ბევრად უკეთესი პირობებია - ისინი სახლში მელოდებიან. მარტოხელა კაცები კი ქუჩაში ცალკე უბანში იყვნენ და იქ ელოდნენ თავიანთ ბედს. ეს გაგრძელდა რამდენიმე საათის განმავლობაში. დროდადრო გვირეკავდნენ სხვადასხვა ღონისძიებაზე: რაიმე დოკუმენტის შევსება ან თითის ანაბეჭდის აღება და დნმ-ის ტესტის გაკეთება. თავიდან საზღვარზე შიში არ მქონდა, მაგრამ მერე შევამჩნიე, რომ ყველამ რატომღაც უფრო სწრაფად გაიარა, მაგრამ ჩვენ დავრჩით. მაშინაც კი ვფიქრობდი: თუ საზღვარზე დეპორტაცია იქნება? მაგრამ ბოლოს ჩვენთან მოვიდა ოფიცერი, მოგვცა ხელმოწერის ფორმები და წაგვიყვანა სან დიეგოში".

შეიძლება დაგაინტერესოთ: ნიუ იორკის მთავარი სიახლეები, ჩვენი ემიგრანტების ისტორიები და სასარგებლო რჩევები დიდ ვაშლში ცხოვრების შესახებ - წაიკითხეთ ეს ყველაფერი ForumDaily-ზე ახალი York

მიყვარს, როცა პროფესიონალები აკეთებენ რამეს

სულთანი და მისი ოჯახი სან-დიეგოში სულ რამდენიმე დღე დარჩნენ, რათა სუნთქვა შეეკრათ. შემდეგ კი სიეტლში წავიდნენ. სულთანს იქ მეგობარი ელოდა, რომელიც მათი ოჯახის თავდებს ასრულებდა.

"არავის შერცხვენა არ გვინდოდა, ამიტომ ჯერ კიდევ მეხიკოში ყოფნისას Airbnb-ზე ვიქირავე სახლი, სადაც თვენახევარი ვცხოვრობდით. მთელი ამ ხნის განმავლობაში ვიყავით დაკავებულნი სხვადასხვა საორგანიზაციო საკითხებში: საბანკო ანგარიშის გახსნა, მართვის მოწმობისა და მუშაობის ნებართვის აღება. დეკემბერში კი სახლი ვიქირავეთ ერთი წლით და სერიოზულად ჩავერთეთ ჩვენს საქმეში. თითქმის მაშინვე ვიპოვე საიმიგრაციო ადვოკატი - მიყვარს, როცა პროფესიონალები ამუშავებენ ყველაფერს”- განმარტავს სულთანი. - არ ვკითხულობდი, მჭირდებოდა თუ არა ადვოკატი. მე დანამდვილებით მივხვდი, რომ მე თვითონ ვერ შემეძლო აწონ-დაწონა ჩემი განსაკუთრებული შანსები პოლიტიკური თავშესაფრის მოთხოვნის განხილვის შედეგისთვის. სანამ ჩვენს ადვოკატს დავუკავშირდებოდით, ჩვენ განვიხილეთ დაახლოებით ხუთი ვარიანტი, ჩავატარეთ არაერთი კონსულტაცია და საბოლოოდ დავთანხმდით ეკატერინა მურატოვაზე. ამის წყალობით, ახლა შემიძლია გავუმკლავდე ჩვენი ახალი ცხოვრების მოწყობას და ბავშვების ადაპტაციას და ჩემს საქმეს სპეციალისტი მართავს.".

ფოტო სულთან ალბაკოვის პირადი არქივიდან

ამასობაში ადვოკატი სულთანს საქმის განსახილველად მომზადებაში ეხმარება, მან უკვე დაიწყო ადგილობრივი ბაზრის შესწავლა. სანქტ-პეტერბურგში მეწარმე პურის წარმოების ინდუსტრიაში მუშაობდა – აქ კი მსგავსი ბიზნესის დაწყებას გეგმავს. მას ესმის, რომ იმისათვის, რომ მიაღწიოს იმ დონეს, რაც რუსეთში იყო, ძალიან ბევრი უნდა იმუშაოს. მაგრამ ის ჯერ ვერ ხედავს თავისთვის სხვა ვარიანტებს.

"მე ძალიან მიყვარს რუსეთი, ძალიან მიყვარს პეტერბურგი, ჩემი მშობლიური ქალაქი. ძალიან მენატრება იქ დარჩენილები. მაგრამ სანამ რუსეთში არსებული პოლიტიკური სისტემაა, იქ არ დავბრუნდები. იქ ყოფნისას ვცდილობდი რამე გამეკეთებინა ამ მდგომარეობის შესაცვლელად. მაგრამ, სამწუხაროდ, დავინახე, რომ თანამემამულეთა უმრავლესობას არ სურს ცხოვრებაში არაფრის შეცვლა. და ვინც გაბედავს რაიმე უკმაყოფილების გამოხატვას, ციხეში ხვდება ან უარესი. და მივხვდი: მირჩევნია ინვესტიცია ჩემს ოჯახში, ჩემს შვილებსა და მათ მომავალზე.“ - შეაჯამა სულთანმა.

ასევე წაიკითხეთ ფორუმზე:

12 აპი სწრაფი ნახევარ განაკვეთზე სამუშაოს მოსაძებნად თქვენთვის მოსახერხებელ დროს

როგორია ცხოვრება 3D დაბეჭდილ სახლში: ვიზიტი ეკოლოგიურად სუფთა საწარმოო ქარხანაში მაინის შტატში

იაფი და მყუდრო: საუკეთესო ბიუჯეტის მინი სახლები, რომელთა შეძენაც შეგიძლიათ ამაზონზე

გსურთ უფრო მნიშვნელოვანი და საინტერესო ამბები აშშ-ში ცხოვრებისა და ამერიკაში იმიგრაციის შესახებ? - მხარი დაგვიჭირეთ შემოწირულობა! ასევე გამოიწერეთ ჩვენი გვერდი Facebook. აირჩიეთ „პრიორიტეტი ჩვენებაში“ და ჯერ წაგვიკითხეთ. ასევე, არ დაგავიწყდეთ ჩვენი გამოწერა დეპეშა არხი  და Instagram- იქ ბევრი საინტერესო რამ არის. და შეუერთდი ათასობით მკითხველს ფორუმი დღევანდელი ნიუ – იორკი — იქ ნახავთ უამრავ საინტერესო და პოზიტიურ ინფორმაციას მეტროპოლიის ცხოვრების შესახებ.