'ზოგჯერ მენატრება, მაგრამ დაბრუნებას აღარ ვფიქრობდი': როგორ ცხოვრობს 65 წლის ასაკში აშშ-ში გადასული რუსი ქალი

არხის ავტორი "WHAT'S OVER THE BUGRO" Yandex.Zen-ზე მოგვითხრობს ამერიკაში ცხოვრებაზე, საინტერესო ყოველდღიურ მომენტებზე, მის მოთხრობებსა და მისი მეგობრების ისტორიებზე, რომლებიც ასევე ცხოვრობენ შტატებში. მაიამიში, ავტორი შეხვდა მოხუცი ქალს, პოლინა მიხაილოვნას, რომელიც 20 წელში ცხოვრობს ამერიკაში და ქმართან ერთად 90-იან წლებში აქ გადავიდა რუსეთიდან. ამ დროისთვის ის გადავიდა, ის უკვე მოხუცი ქალი იყო, მაგრამ ახალ ქვეყანაში სირთულეების არ ეშინოდა და ცვლილების არ ეშინოდა.

ფოტო:

ეს ამბავი კარგი მაგალითია მათთვის, ვინც წუწუნებს და ეშინია ამერიკაში წასვლას და ამბობს, რომ ადაპტაციას ვერ მოახერხებენ ან გვიანია: „ვინ დამჭირდება იქ?“ - წერს არხის ავტორი.

შემდგომი - ჰეროინის თვალსაზრისით.

სსრკ-ში საკმაოდ კარგად ვცხოვრობდით და თითქმის ყველაფრით კმაყოფილი ვიყავით, ხანდახან, რა თქმა უნდა, ცოტა რთული იყო, მაგრამ მთლიანობაში მშვენიერი ცხოვრება იყო. მაგრამ 1990-იანი წლები ჩვენთვის ჯოჯოხეთი იყო, ძალიან საშინელი იყო ქვეყანაში ყოფნა, როცა იქ ასეთი რაღაცეები ხდებოდა - ყაჩაღობა, ბანდიტები, რეკეტი და ა.შ. შემდეგ ჩემი დების ბევრი შვილი სხვა სამყაროში წავიდა.

თავიდან, ჩვენ ნამდვილად არ ვფიქრობდით ქვეყნის დატოვებაზე, მაგრამ შემდეგ შემთხვევით წავიკითხე სადმე, რომ შეგიძლია გაემგზავრო ამერიკაში. ჩემი ბიძაშვილი უკვე იქ ცხოვრობდა, ჩვენ კი მისი კონტაქტი შეგვეძლო. შედეგად, მისი მიწვევით, ჩვენ ჩამოვედით ამერიკაში, მაიამიში, შემდეგ კი ჩემი დის დახმარებით შევძელით პოლიტიკური თავშესაფრის მოპოვება.

როდესაც პირველად მივედით, გვეგონა, რომ სამოთხეში ვიყავით - გარეთ ძალიან თბილი იყო, ჰაერი სუფთა იყო და ოკეანე ფაქტიურად ქვის სასროლად იყო. მაიამი მართლაც კარგი ქალაქი აღმოჩნდა, მაგრამ ჩვენ, მიგრანტებს, თავიდან ძალიან გაგვიჭირდა მასში ცხოვრება.

მიუხედავად იმისა, რომ ჩემი და დაგვეხმარა ამერიკაში გადასვლაში, ჩვენ, რა თქმა უნდა, ფინანსურად მოგვიწია საკუთარი თავის უზრუნველყოფა და ამიტომ, ინგლისური ენის აბსოლუტური ცოდნის გარეშე, ჭურჭლის მრეცხავად ვიმუშავე რომელიმე კაფეში, თვეში არაუმეტეს 2500 დოლარის შემოსავალი. ჩემმა მეუღლემ სატვირთო მანქანის მძღოლად იმუშავა (სატვირთოს მძღოლი) - მისი ინგლისური ჩემზე უკეთესი იყო, ის სკოლაში სწავლობდა, მე კი გერმანულს.

მათ მცირე თანხა გადაიხადეს, ქმრისთვის, საკმარისი საცხოვრებლისთვის (დაახლოებით 700 დოლარი) და საკვები, მათ შეეძლოთ ცოტათი დაზოგვაც კი.

რამდენიმე წლის შემდეგ, ჩემმა მეუღლემ მიმატოვა. იგი მძიმედ ავად იყო, ის უკვე საშუალო ასაკის იყო და მისი მკურნალობისთვის თითქმის ყველა დანაზოგი უნდა მიეცა, რამაც ხელი არ შეუწყო. ერთი გამწვავდა, დას ასევე წავიდა სხვა სამყაროში, ასე რომ, ნამდვილად არავის მოსვლია.

On სათაური: შეასრულა ამერიკული ოცნება ბელორუსში: რატომ გადავიდა პენსიონერი ნიუ – იორკიდან გროდნოში

დაახლოებით 8 წლის განმავლობაში გავჩერდი ერთი სამუშაოდან მეორეზე, რადგან პატარა არ ვიყავი და არანაირი განათლება არ მქონდა, რომ მინიმუმ სადმე ვიმუშაო და წესიერად მომეყვანა.

ჩემი პენსია, რადგან ლეგალურად ნამდვილად არ ვმუშაობდი, მცირეა - დაახლოებით $650 (ზოგჯერ რიცხვები იცვლება).

მე ვცხოვრობ პატარა სოციალურ საცხოვრებელში, რისთვისაც 150 დოლარს ვიხდი (კომუნალური გადასახადები შედის). ეს თანხა მე ვიხდი ცალკე პატარა ბინას მისაღებით და საძინებლით. დანარჩენი 500 დოლარი საკმარისია ჩემთვის კვების, კომუნიკაციისა და ელექტროენერგიის, ან სხვა რამისთვის, თუკი მსურს.

ასევე პოლინა მიხაილოვნა განუცხადაროგორ მიდის მისი დღე

იმისდა მიუხედავად, რომ მე უკვე საკმაოდ კარგად ვცხოვრობ საზღვარგარეთ და ცხოვრებისეული შეხედულებები შეიძლება შეიცვალოს, მე მაინც ქრისტიანი ვარ. ზოგჯერ მივდივარ რუსეთის მართლმადიდებლურ ეკლესიაში, რაც, სხვათა შორის, ძალიან დამეხმარა, როდესაც ეს მიჭირდა.

დილით, როცა ვიღვიძებ და ადრე ვდგები - 6-7 საათზე, ვლოცულობ და ვკითხულობ ბიბლიას. მეჩვენება, რომ ეს იყო რწმენა, რამაც საშუალება მომცა გადამეტანა ყველა ის სირთულე, რაც მქონდა ამერიკაში.

ჩვენს ცენტრში ვსაუზმობთ და ვახშმობთ, დანარჩენს კი თავად ვაკეთებთ, თუ ფული გვაქვს. თუ ფული არ არის, მაშინ კვირაში ან ორ კვირაში ერთხელ გვიგზავნიან პროდუქციის დიდ ყუთს, რომელიც შემდეგ თავად შეგვიძლია ავირჩიოთ.

სხვათა შორის, მე ნამდვილად მომწონს პურის გამოცხობა, ამიტომ მარტივი პურის შემქმნელი, თუ არ ვცდები, 60 დოლარად შევიძინე.

საუზმე აქ ძალიან გემრიელია - შეგიძლიათ აირჩიოთ ჯანსაღი ფაფა სტანდარტის მიხედვით და დალიოთ ჩაი ფუნთუშებით ან სხვა. ხშირად მოაქვთ ტკბილეული და სხვადასხვა ხორცპროდუქტები. ზოგადად, ეს ყველაფერი რაღაც მაღაზიას მოაქვს და გვაწვდის, რომელიც ჩვენზე მფარველობს. მოგვაქვთ საჭმელი, ამზადებენ და ჩვენს დასახმარებლად იღებენ სხვადასხვა საგადასახადო შეღავათებს.

საუზმის შემდეგ ავტობუსი მიგვიყვანს იმ ადგილას, სადაც საჭიროების შემთხვევაში შეგვიძლია გავისეირნოთ ან მაღაზიაში გავიდეთ რაიმეს საყიდლად. თვეში ბევრს არ ვხარჯავ სასურსათო ნივთებზე, დაახლოებით 200-300 დოლარს. ვყიდულობ იმას, რაც მინდა - მაკარონს, ყველს, ხორცს, რძის პროდუქტებს, ხანდახან ტკბილეულს ვიღებ, მაგრამ არც ისე ბევრს, რომ ჯანმრთელობა არ გავაფუჭო.

შემდეგ ისევ ცენტრში ვბრუნდებით და პარკში გავისეირნებთ. ექიმები ჩვენთან ერთად დადიან და აკონტროლებენ ჩვენს კეთილდღეობას; არასოდეს იცი, ვინმე დაეცემა ან გახურდება, რადგან მაიამიში საკმაოდ ცხელა.

ჩვეულებრივ, ხანდაზმული ადამიანები თამაშობენ ჭადრაკს ან კითხულობენ წიგნებს/გაზეთებს; არის სხვა თამაშები, რომლებსაც ვერ ვხვდები, როგორ ვითამაშო. ხანდახან მიყვარს რაღაცის კითხვა, მაგრამ ყველაზე ხშირად ვესაუბრები ჩემს მეგობრებს.

კვირაში ერთხელ, ექიმი მოდის ჩემთან, რომელიც პირველ რიგში დარეკავს, ეკითხება თუ არა რაიმე ჩივილები, შემდეგ მოდის რეკომენდაციების მისაცემად და მკურნალობის დასადგენად, დანიშნავს რეცეპტს უფასოდ.

საღამოს მე და ჩემი მეგობრები გავდივართ ცენტრიდან, ავდივართ ადგილობრივ ავტობუსში და მივდივართ სანაპიროზე, სადაც ძალიან გვიყვარს სიარული, განსაკუთრებით ამ ბოლო დროს - როცა გარეთ ზამთარია და არც ისე ცხელა. ოკეანე, სხვათა შორის, ისეთივე თბილია და მასში ხალხი მშვიდად ბანაობს. ძირითადად, მე და ჩემი მეგობრები სხვადასხვა თემაზე ვსაუბრობთ.

კვირაში ერთხელ ქუჩის კაფეში მივდივართ, ვჭამთ და ვუსმენთ ჯერ კიდევ უცნობ მხატვრებს. ძალიან ხშირად ვხვდები რუს სტუმრებს ან თუნდაც მუსიკოსებს იქ, ზოგიერთ მათგანთან დღემდე ძალიან კარგად ვუკავშირდებით.

On სათაური: 6 მაღაზია ჯაჭვებით ფასდაკლებით ხანდაზმულებისთვის

საღამოს, დაახლოებით 8 საათზე ვბრუნდები ცენტრში. ვუყურებ ტელევიზორს - რაღაც გადაცემა ცხოველებზე, არ მიყვარს ახალი ამბების ყურება, ზოგჯერ ძალიან საშინელი ხდება. ძალიან მინდა რუსულ არხებთან დაკავშირება, ვნახო რა და როგორ ხდება ახლა ჩემს სამშობლოში.

ყოველივე ამის შემდეგ, იმის მიუხედავად, რომ აშშ – ში ვარ, გული ისევ რუსეთში მაქვს და როდესაც ნაქირავებ ბინაში ვცხოვრობდი, რუსულ ტელევიზიას დავუკავშირდი და იქ რამდენიმე პროგრამას ვუყურებდი.

ამერიკაში 20 წელია, არასდროს მყოლია საუკეთესო მეგობარი, ვისთანაც მთელი დღე შემეძლო საუბარი, რა თქმა უნდა, ბევრი მეგობარი მყავს აქ, მაგრამ ვერავინ შემეძლო, ვთქვათ, ვენდო.

ზოგჯერ სახლში სიარული ძალიან მეოცნებე ხდება, მაგრამ ამავე დროს, რუსეთში დაბრუნების აზრი არასდროს მიფიქრია. პირველ რიგში, არა ის ფაქტი, რომ მე მას ვიტან, მაგრამ მეორეც, ყველაფერი აქ არის ჩემთვის.

ორიგინალი სვეტი განთავსებულია ბლოგზე. "WHAT'S OVER THE BUGRO" Yandex.Zen-ზე.

ფორუმი დღიური არ არის პასუხისმგებელი ბლოგების შინაარსზე და შეიძლება არ გააზიაროს ავტორის შეხედულებები. თუ გსურთ სვეტის ავტორი გახდეთ, გამოაგზავნეთ თქვენი მასალები [ელ.ფოსტით დაცულია]

ასევე წაიკითხეთ ფორუმზე:

4 მნიშვნელოვანი ცვლილება, რაც გავლენას მოახდენს 2020 წელს სოციალურ უსაფრთხოებაზე

უფასო გადასახადის შეტანის დახმარების 6 გზა

კიბერ თაღლითობებს ცარიელი საპენსიო ანგარიშები: როგორ დავიცვათ თავი

12 მაღაზია, ტურისტული სააგენტო და სატელეკომუნიკაციო ოპერატორები გთავაზობთ ფასდაკლებას 55 წელზე უფროსი ასაკის ადამიანებისთვის

აშშ-ს ქალაქები ყველაზე მაღალი და ყველაზე დაბალი გადასახადებით პენსიონერებისთვის

გსურთ უფრო მნიშვნელოვანი და საინტერესო ამბები აშშ-ში ცხოვრებისა და ამერიკაში იმიგრაციის შესახებ? - მხარი დაგვიჭირეთ შემოწირულობა! ასევე გამოიწერეთ ჩვენი გვერდი Facebook. აირჩიეთ „პრიორიტეტი ჩვენებაში“ და ჯერ წაგვიკითხეთ. ასევე, არ დაგავიწყდეთ ჩვენი გამოწერა დეპეშა არხი  და Instagram- იქ ბევრი საინტერესო რამ არის. და შეუერთდი ათასობით მკითხველს ფორუმი დღევანდელი ნიუ – იორკი — იქ ნახავთ უამრავ საინტერესო და პოზიტიურ ინფორმაციას მეტროპოლიის ცხოვრების შესახებ.